Het nog relatief jonge ensemble Capriola Di Gioia stelde in Amuz (Antwerpen) zijn allereerste cd voor. Het werd voor de productie meteen onder de arm genomen van het zeer gespecialiseerde Duitse label Aeolus. De opnames gebeurden in de Begijnhofkerk van Brugge. Niet alleen de degelijke akoestiek van de kerk deed de musici voor deze kerk kiezen, maar ook de bouwstijl van de kerk werkte inspirerend en gaf hen meer zin met een hart te spelen dan in een kille vierkante studio.
Het viertal musici, Amaryllis Dieltiens (sopraan), Bart Naessens (orgel en klavecimbel), Jurgen De Bruyn (theorbe en barok gitaar) en Hendrik-Jan Wolfert (gamba) spelen een reeks liefdesliederen uit de tijd van de vroegbarok. Liefde zien de musici in een heel brede waaier en zo krijg je liederen die gaan over liefdesgeluk en -ongeluk maar ook liefde voor het geloof of door het geloof geïnspireerd. Claudio Monteverdi en Girolamo Kapsberger palmen het grootste deel van de cd in. En zo was het ook op het presentatieconcert in de al even inspirerende voormalige Augustijnenkerk waar nu Amuz zijn podium heeft.
'Ohimè'… Ocharme toch, het meisje zingt meteen een wenend liefdeslied en ze eindigt met een gelijkaardig lied van mislukte liefde waar ze Amor zelfs een tiran noemt… Italiaanse tranen wellen op met de nodige melodramatische theatraliteit. Het concert werd opgedeeld in drie luiken, Frescobaldi en tijdgenoten, Habsberger en Monteverdi, het is ten dele ook de opbouw van de cd. Er werd voor een overgang gezord met muzikale intermezzi waar de theorbe de luisteraar in de ban hield en nadien het klavecimbel vol levende kracht liet horen dat ze niet moet onderdoen.
Amaryllis Dieltiens heeft voor dit genre een stem die er mag zijn. Ze heeft een sterke techniek die ze perfect in dienst van de muzikale invulling weet toe te passen. De teksten heeft ze niet alleen leren zingen, ze weet bijzonder goed, net als de drie andere musici, waar het over gaat en dat maakt de vertolking op de cd maar ook op het concert zeer vloeiend. Het viertal speelt in een zeer grote harmonie zonder enige misstapt. Dit was kwaliteit en een volle avond genot. Voor ik het wist wat het concert voorbij en ook de cd lijkt nog geen uur te duren al heb je zowat 70 minuten muziek. De tijd vliegt en dat is een parameter om te weten of een uitvoering leeft of saai is. Hoe langer het schijnt te duren hoe saaier, hoe sneller de tijd om is, hoe levendiger het er aan toe gaat. Ter zijde moet ik bekennen dat op het concert een dame de gamba speelde maar ik vergat toch wel haar naam te noteren (bloos).
Capriola Di Gioia heeft met deze eerste cd midden de roos geschoten en we kijken al uit naar de reeds aangekondigde volgende cd waar werk van Boccherini in de kijker staat. Meteen bakent het ensemble met beide cd's de periode af waaruit het muziek wil brengen. Dit Vlaamse ensemble is een aanwinst en wordt (is al) een van de vele bijzonder sterke ensembles van bij ons die best internationaal doorbreken. Alle kwaliteit van een professioneel top-ensemble is in huis.